Transitie
Transitie
- "Transitie"; oproep
- Wat is transitie?
- Twee historische stromingen: vertrouwen op de kennis van een ander versus vertrouwen op de wijsheid die je in jezelf kan ontdekken.
- Welke transitie kan je zien gebeuren gebeuren als je naar de wereld van nu kijkt? Waar gaat het eigenlijk om?
- Wat zijn de belangrijke ontwikkelingen in geestelijke gezondheid, als het deze transitie betreft?
- Ontheemde zielen ontwaken over maatschappelijke en wetenschappelijke transitie
Transitie: Oproep
De reguliere GGZ heeft jarenlang steeds meer zijn autoriteit afgeleid van de wetenschap en is sterk de kant opgegaan van "wij weten wat goed voor de patiënt is". Het overheidsbeleid en het declaratiesysteem heeft dat opgepakt en dwingt de reguliere zorg nu om nog effeciënter te werken. Effect is dat de afhankelijkheid van de patiënt een steeds groter probleem wordt en de reguliere GGZ daardoor steeds minder efficiënt is. De GGZ lijkt rijp voor wat complementaire geneeswijzen te bieden hebben; het teruggeven aan de mens van de verantwoordelijkheid voor zijn eigen gezondheid. Deze omslag gaat niet zonder slag of stoot. Hier is een transitie gaande.Ik nodig je uit. Kom op, laten we NÚ de handen uit de mouwen steken en ons aandeel in deze transitie leveren. En let op wat Jan Rotmans over transitie zegt. Niemand weet hoe het moet. We moeten het in samenwerking uitvinden. Zie daarvoor ook het filmpje "Wereld in transitie".
Transitie. Waar gaat dat over?
Deze pagina en de pagina's die je via het linker menu kunt bereiken, handelen over het wezen van transitie, en hoe je dat in allerlei contexten kan herkennen, ook in de GGZ. Dit om een beeld te krijgen over hoe de complementaire zorg een bijdrage kan leveren aan de maatschappelijke transitie, aan de verbetering van de volksgezondheid, en met name aan de transitie in de GGZ.
Transitie is een wezenlijke verandering en een natuurlijk onderdeel van persoonlijke, organisatorische en maatschappelijke groeiprocessen. De transitie die in de GGZ gaande is, is een onderdeel van een maatschappelijke transitie die zich voltrekt, en staat dus niet op zichzelf.
Transitie in de GGZ, onderdeel van de maatschappelijke transitie
- Zowel Psychiaters, psychologen en huisartsen als cliënten hebben te lijden aan het strakke regime van het DBC-beleid dat de keuze uit behandelmogelijkheden drastisch beperkt (geen complementaire behandelingen) en uitnodigt om te focussen op het geld en de procedures in plaats van op de cliënt en zijn persoonlijk verhaal. De wal gaat het schip keren. De directeur van ggz Nederland, Paul van Rooij: "In de ggz is een transitie gaande vanuit het medisch model naar een herstelgericht model. Men is er steeds meer van overtuigd dat een psychische aandoening niet alleen een medisch probleem is, maar ook een breder sociaal probleem. Dus moet ook de totaalsituatie worden aangepakt". In onze maatschappij kunnen steeds meer mensen in een woud van verwachtingen, regels en eisen niet voldoende trouw zijn aan zichzelf.
- De veranderingen in de GGZ zijn onderdeel van een maatschappelijke transitie die ook in andere maatschappelijke contexten aan de gang is. Zie de lezing van Jan Rotmans die helder vertelt hoe herkenbaar is dat er in alle contexten een transitie gaande is, en hoe dat werkt. Het is zelfs een mondiale transitie; zie de lezing van Herman Wijffels: Een nieuwe wereld.
- Vanuit de reguliere GGZ is er een omslag gaande in de richting van de herstelbeweging. In het Wellness Recovery Action Plan voor Nederland worden de achtergronden van de herstelbeweging goed uitgelegd. "In een herstelproces ontdekt iemand zijn eigen — vaak verloren gewaande — mogelijkheden tot een beter leven. Vaak komt een herstelproces op gang vanuit de ontwrichting en het rolverlies door een psychische aandoening. Gaandeweg worden mensen weer ‘auteur van hun eigen verhaal’. Het vraagt bepaalde competenties om anderen te ondersteunen in deze ontdekking van hun verhaal. Als iemand de moed vindt om anders naar zijn eigen leven en belevingen te kijken, gaat dat op zoekende wijze, soms met hele kleine en nauwelijks waarneembare stappen. Dit proces vraagt van de begeleiders dat zij ruimte bieden en niet in angstvallige beheersings-strategieën vervallen. Het is soms moeilijk om niet over te nemen, geen hulp te bieden en niet de vrije ruimte waarin iemand zichzelf kan vinden, af te knijpen. Wederkerige verkenning biedt steun bij dit proces."
Laat dit nou naadloos aansluiten bij ons vak als gestalttherapeuten en ECP-therapeuten! Dit is precies de insteek van ons vak.
De vragen waar deze transitiepagina's om draaien:
Welke maatschappelijke rol kunnen wij, regulieren en complementaire GGZ-zorgers samen met patiëntenorganisaties, in deze transitie vervullen om hem tot wasdom te dragen? We hebben elkaar hierin nodig.
Welke visie hebben wij op wat er in essentie nodig is? Hoe kunnen wij mensen met kwetsbaarheden die kunnen leiden tot psychiatrische ziektebeelden, begeleiden om daar zelf mee te leren om te gaan? Hebben wij niet allemaal dergelijke kwetsbaarheden? Kunnen wij die mensen helpen hun eigen verhaal te begrijpen, en de wijsheid te vinden om daarmee te dealen? Uiteindelijk weten ze toch zelf het beste wat goed voor hen is?
En hoe kunnen we steeds meer mensen begeleiden in hun persoonlijke transitie, opdat het draagvlak maatschappelijk steeds groter wordt en we de omslag met z'n alle ook echt maken.
Paul van Beuzekom, Amersfoort, 30 december 2015