onze-vader
Onze Vader....
waaruit ik geboren ben, mijn vader, mijn bron, vader van mijn vader en van mijn moeder, de bron, van mij en van alle mensen, van al wat leeft en is, op wie ik lijk en naar wiens evenbeeld ik op mijn beurt weer bron ben en geef van wat mij gegeven is.
Onze Vader die in de hemel is Dat lijkt zo hoog en ver weg als ik me afstandelijk voel; als ik het contact met de bron kwijt ben en niet meer naar uw evenbeeld op mijn beurt bron kan zijn en niet kan uitstromen. Ik voel me dan zo alleen. Ik doe alles dan zo alleen. Dan ben ik rusteloos in mijn hoofd. Dan sta ik met lege handen. Dan weet ik niet wat ik zou moeten geven, uit angst dat ik mezelf weggeef. Wat zou ik graag willen dat ik dichter bij u kon zijn, dichter bij de hemel die ik een stukje voel als ik wel kan doorstromen. Ik wil mij graag openstellen voor uw Goddelijke natuur, voor uw Kosmische Orde. Deze voelen, door mij laten stromen, mij erdoor laten leiden en doen wat me te doen staat.
Uw naam worde geheiligd, in alles wat ik doe. Moge ik vanuit u en vanuit de Kosmische Orde mijn dingen doen opdat uw naam erin doorklinkt, opdat ik zo geven kan van wat mij gegeven is, ter wille van het doorgeven van uw Licht in deze wereld.
Uw Rijk kome doordat de mensen zo uw Licht vrijgevig en zonder verwachting van nature doorgeven en u in elkaar herkennen. Dat zal een hemel zijn van overvloed zonder angst voor tekort. Dat zal een wereld zijn waarin de mensen elkaar aandacht en energie geven en voelen dat er een wonderbaarlijke vermenigvuldiging van energie plaatsvindt waardoor ze zich aan elkaar kunnen optrekken. Dit heb ik liever dan dat ze zich uit angst veiligstellen wat altijd ten koste van een ander gaat.
Uw wil geschiede naar uw woord; niet in de zin van "u bent de baas en ik heb niks in de pap te brokkelen"; laat ook geen mensen of instanties zich opwerpen als de vertolker van uw wil en mij proberen voor te schrijven wat ik moet doen. Mijn wens is dat ik Uw Natuur in mij kan voelen, deze kan leven en te doen wat ik moet doen en mij zo van binnenuit laat leiden. Help mij naar mijn innerlijke Natuur te leven en die trouw te zijn;
Geef ons heden ons dagelijks brood, en help ons te leven in het vertrouwen dat er voldoende is; help ons te zien wat er wél is. Help ons herinneren dat als we onszelf geven, we deel zijn van de kosmische orde en dat die onuitputtelijk stroomt; dat het hierin onbelangrijk is wie geeft en wie ontvangt.
Vergeef ons onze schuld; vergeef ons dat wij ons afsluiten voor uw Goddelijke stroom die door ons heen zou moeten vloeien. Dat wij die stroom blokkeren uit angst of om pijn te voorkomen. En dat we daardoor niet als een natuurlijke bron kunnen door stromen. Vergeef ons dat wij ons zo krampachtig kunnen hechten of ons zo fel kunnen afzetten dat we ons niet meer met deze Innerlijke Stroom kunnen laten meevoeren.
Zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven; en leer ons zo dat het eerst nodig is onszelf te vergeven en de oordelen waaraan we gehecht zijn niet meer als een gesel op onze eigen rug neer laten komen, maar de oordelen over onszelf en verwachtingen die we onszelf opleggen, loslaten. Dat we dan pas kunnen stoppen anderen te beschuldigen en te veroordelen en verwachtingen aan hen op te leggen. Leer ons mild en liefdevol en vervuld van mededogen kijken naar hoe we zelf ploeteren en hannesen met onze krampachtigheid. En leer ons zo zien dat anderen op hun manier worstelen, zonder ons van hen af te keren, maar juist door ons te verbinden met de pijn van hun strijd.
En leidt ons niet in bekoring, in de verleiding om ons teveel te hechten aan de zekerheden van de verstandelijke, emotionele en materiele wereld, en in de verleiding om onszelf veilig te stellen door ons te verweren tegen de angst en de pijn.
Maar verlos ons van het kwaad, van de blokkades die we door die bekoringen in onszelf oproepen. Verlos ons van die krampachtigheid opdat uw kosmische stroom door ons mag vloeien en wij leven met het besef dat we er een geheel mee vormen, ons ervoor open kunnen stellen en zo kunnen leven en deelgenoot kunnen zijn van dat wat is.
Amen, moge het zo zijn.
Paul van Beuzekom, ECP-therapeut
Amersfoort, 1996