Moeiteloze rust
Moeiteloze rust
In rust valt mij moeiteloos toe waar het werkelijk om gaat en wat klopt met wie ik ben. In die rust hoef ik geen resultaat na te streven, niet mijn best te doen, niet te oordelen, niet naar iets te streven, niet aan verwachtingen te voldoen. Me niet in beslag laten nemen door mijn gedachten, emoties en verlangens. En zonder iets te willen en wilskracht in te zetten. Ik heb dan wel kracht en discipline nodig om in deze moeiteloze rust te blijven door te stoppen iets te doen en door alleen maar ontvankelijk te zijn.
Dan valt het mij toe, en dat is geen toeval. Zo kan er zijn wat er is, zonder het als probleem te beschouwen omdat het anders zou moeten zijn. Dan kan mijn eenzaamheid er zijn waardoor ik mij niet eenzaam meer voel. En mijn verdriet kan er zijn, terwijl het tegelijkertijd hartverwarmend is. Dan kan ik goed kijken en het verhaal horen van wat er is. DE tijd dat alle kleuren die in mij leven, wakker mogen worden.
Dan kan ik de kleurrijkheid die ik werkelijk ben, laten zien en delen met mijn partner en de mensen om mij heen. Wat is het leven dan eenvoudig. Met het kompas in mijn hand weet ik wat mij te doen staat. Ik ben zichtbaar in wat ik doe, in alle rollen die ik vervul. En ik kan moeiteloos en met authentieke kracht tot bloei komen en doorpakken. Dat geeft mij energie en plezier. Dan leef ik. Dan ben ik op eigen koers.