Als de mens in mij ontdooit ...
Als de mens in mij ontdooit
voel ik me helemaal vloeibaar
of ik van mijn leven nooit
een vaste vorm had aangenomen.
Als de mens in mij ontdooit
verbrokkelt de harde buitenkant
voel ik mij vaak intens berooid.
wat is er met mij nou aan de hand?
Als de mens in mij ontdooit
wil ik mijn pijn alsnog betuigen;
ik heb toen mijzelf een stukje vergooid
door niet voor mijn eigen pijn te buigen.
Als de mens in mij ontdooit
zie ik jou gekwetst en teer
getekend, verminkt, gekooid
het was me te pijnlijk, het deed me te zeer.
Als de mens in mij ontdooit
kan ik eindelijk weer stromen.
Door het zout van tranen gelooid
ben ik weer wat thuis gekomen.
Paul van Beuzekom 25 maart 1990